مرا دوست بدار اندک اما طولانی........................

کفشهای اخرین دیدارمان را برق می اندازم چقدر به پایم کوچکند !!!

دنیای قشنگی نیست

ادمها مثل رودخانه های جاریند زلال که باشی سنگ هایت را می بینند

بر می دارند و نشانه می گیرند درست به سمت خودت !!!!!!!!!!!!!!!!!!

از کسی که می سوزد

از داغی اتش مپرس که او در ساحت اتش می رقصد زیرا در انجا مجال سوال و پاسخ نیست

گاهی یک نگاه بد تنگ بلور دل را می شکند

پس

مواظب نگاه های خود باش

صداقت یک هدیه بسیار گران قیمت است

ان را از انسانهای ارزان انتظار نداشته باش...

در نجابت اب مانده ام

از کجا اورده این همه پاکی را .چه بی منت بر همه نم می زند.چه بی تکبر می شوید پلیدی را

کاش من هم اب بودم: زلال

چشمه ای بودم: جوشان

ابری بودم: بی دریغ

اسمانی بودم: بخشنده

چشمه ای بودم: پابوس همه

کاش دنیا جور دیگر بود و ادم ها کمی مهربان تر

چشم ها کمی عاشق تر و دست ها در هم کمی محکم تر

سلام فریاد بلندی بود و خداحافظی هرگز نبود

کاش مثل کودکان ساده بودیم و زود باور با اب نباتی گول می خوردیم و مهربانی را باور می کردیم

از تاریکی نمی ترسیدیم و نمی گفتیم دیو است

دلی داشتیم بی کینه بی خواسته مثل دل ان ماهی کوچک که از دریا فقط اب می خواهد

و......................

اگر فکر می کنی با دست های سرد خود می توانی دست های کسی را گرم کنی در اشتباهی بهتر است اول به فکر گرم کردن دست های سرد خود باشی

عاشقان را از کجا می توان شناخت؟

از نوشته هایشان؟

از ترانه های عاشقانه ای که می خوانند؟

از گریبان پاره شان؟ از هیچ کدام

عاشق را تنها  از سکوت او می توان شناخت 

کهولت مشکل عشق نیست

بلکه مشکل عشق قلب های زنگار گرفته کسانی است که عشق را نمی شناسند